Eens in de zoveel tijd kruist iemand jouw pad waarbij je denkt: ‘wat een bruisende persoonlijkheid’. Dat gebeurt in je dagelijkse leven, ‘in real life’ en soms zie je iemand in een filmpje. Zo zag ik de beelden met Kirvan Fortuin waarin hij zijn leven in Rotterdam schetst. De bezieling spat ervan af: wat een stralende, levendige en energieke persoonlijkheid! Hij schetst het verschil tussen zijn bestaan hier en dat in Zuid-Afrika, waar hij vandaan komt. Hoe gruwelijk is het dan om te vernemen dat aan dit sprankelende leven een einde is gemaakt.
Column: ‘Sterker door Strijd’
Rotterdam staat niet strak van de tradities. Zodra er iets riekt naar traditie dan ruimen we het op. Ook de Rotterdamse wapenspreuk (‘Sterker door Strijd’) is nog geen eeuw oud. Aan die hang naar verandering zal het bombardement van mei ’40 wel mede debet aan zijn. Mede, want daarnaast zal ook het karakter van de Rotterdammer meespelen: ‘opruimen die oude zooi en weer door’. Dan is het des te opvallender dat er al sinds 1888 een Rotterdams Jaarboekje is. Je kunt ze allemaal tot en met 2018 inzien op de website van het Stadsarchief.
Rotterdams Jaarboekje 2020
Aan het eind van het jaar wordt het Jaarboekje altijd ten doop gehouden. Dat gebeurt meestal op een locatie die een link heeft met een van de verhalen. Zo waren we ooit te gast bij ‘Metz’ aan de Nieuwe Binnenweg. In dat jaar stond er een hommage, In Memoriam, aan J. Metz sr. in. De zoon vond het daarom wel mooi de lancering in zijn meubelzaak te doen. In antwoord op zijn vraag “Hoeveel mensen verwacht je?” had ik gezegd een kleine 50. “Ach”, zei hij, “stoelen genoeg. Laat maar komen”. Het werden er ruim 100. Dat kon toen nog. Dit jaar was er een digitale presentatie. Zonder borrel. Maar het is nu wel mogelijk dingen terug te zien.
De minuut van Aad
In het boekje staat zeker veel lezenswaardigs. Niet de minste auteurs en personen hebben een bijdrage geleverd. Zo is er een kritisch, compact & warm essay van NRC-columnist Lotfi el Hamidi. Maar voor onze gay-website wil ik de aandacht vestigen op een 40 pagina’s groot artikel van Aad Koster. Hierin beschrijft hij 100 jaar ‘Gay Geschiedenis’ in Rotterdam. Eind 2019 was hij een van de samenstellers van de expo, "Out in Rotterdam", in galerie DigItUp, die daar over ging. En hoewel dat artikel op zich al de moeite waard is (ook voor wie de helft van die tijd niet heeft meegemaakt zoals ik), ik zou er geen column aan wijden als Aad in de presentatie op You Tube niet eindigde met een ‘cri de coeur’. Een boodschap van één minuut, tussen minuut 30 en 32 in. Die minuut breng ik graag onder jullie aandacht. En daarmee krijgt de oude traditie van het Rotterdams Jaarboekje een nieuwe, diepere en waardevolle betekenis.
Superuse
Sinds juni staat er een vrolijk kunstwerk op het verder grijze en stenige Willemsplein. Het is een ‘re-make’ van een eerder zitobject in het rood. Dat heette ‘Re-Wind’ en was een schepping van Césare Peeren, van Studio Superuse. Hij verwerkte niet-recyclebare windmolenwieken tot een aaneenschakeling van zitprofielen.
Met een aantal mensen uit de Rotterdamse LHBT-community als klankbord is er een ‘complete make-over’ van gemaakt door Mr. June. Daarmee is er vast een claim gelegd op deze plek voor een nog te maken definitief kunstwerk dat de seksuele en genderdiversiteit ‘viert’. Want dat is de wens van de gemeenteraad en de hele LHBT-gemeenschap. Iedere zichzelf respecterende stad heeft een ‘homomonument’, zoals dat gemakshalve wordt genoemd. En nu Rotterdam ook (artikel GayRotterdam: Van Orlando tot Willemsplein).
Verweesd sta ik erbij…
Bij de meeste beelden in de stad plaatst de gemeentelijke afdeling BKOR* stalen stoeptegels. Daar staat dan op hoe het heet, wie het gemaakt heeft, etc. Maar helaas (nog?) niet bij de tweede versie van ‘ReWind’. Het staat er wat verweesd bij.
En dat doet mij denken aan een ander beeld in onze stad: ‘Het Ding’ van Naum Gabo voor de Bijenkorf. Toen dat in 2016 langzaam weg stond te roesten dichtte stadsdichter Hester Knibbe: “….verweesd sta ik erbij….”.
In die periode van roest en verval was er iedere vrijdagavond om 18.00 uur een kort optreden van een dichter, muzikanten, een performance onder de naam ‘Gabo Singers’. Vaak voor een klein publiek, maar het kreeg aandacht. En het heeft geholpen want ‘Het Ding’ staat nu weer te stralen als een Rolex (vrij naar Hester Knibbe).
ReWind 2 en SuperUse
Het kleurrijke monument kent een rechtopstaande wiek waarvandaan twee armen een bescheiden plek omsluiten. Een perfecte setting voor kleine optredens. In deze tijd en op deze plek is er geen ruimte voor een grootschalig gebeuren. Maar met de rivier en de Kop van Zuid als uitzicht en als décor is het een perfecte locatie voor korte optredens van talent met een van die diversiteitsletters als achtergrond.
Het lijkt mij super wanneer het kunstwerk iedere week op vrijdagavond om 18.00 uur wordt gebruikt, al is het maar een half uurtje.
Meer over Rewind op Website Beeldende Kunst & Openbare Ruimte
‘I love the Night Life’
Tegenwoordig wordt het tijdstip waarop ik vroeger ging stappen opgeluisterd door ‘Gute Nacht, Freunde’ vanuit de wekkerradio. Voor mij is het nu dus meer “I loved the Night Life”.
Uit een recente brandbrief van drie wethouders Cultuur: “de nacht is van groot belang voor de aantrekkelijkheid van onze binnensteden en voor velen een belangrijk onderdeel van hun leven”. Dat laatste kan ik alleen maar beamen: heel veel plezier gehad en ’s ochtends met fluitende vogeltjes weer dwars door de stad, lopend naar huis. Want geld voor een taxi, toen…alles ging op in de kroeg of club.
Vrijdag de 13de: altijd een bijzondere dag in mijn bestaan. Zo lang als ik me bewust ben van mijn achternaam doe ik extra voorzichtig. Daar kan ik columns over vol schrijven. Maar dit keer wil ik terug naar vrijdag de 13de maart.
Voor sommige dingen moet je de stad uit. Soms moet je daarvoor naar Amsterdam. Niet te vaak natuurlijk, maar af en toe. Zo ga ik naar de Stopera. Is het niet voor het zalmroze tapijt in de foyer dan wel voor de opera. Sinds het Onafhankelijk Toneel van het toneel is verdwenen, hebben we dat niet meer in onze stad. Zo zou ik naar Amsterdam zijn gegaan voor het theaterstuk ‘Weg met Eddy Bellegueule’, als het daar nog zou worden opgevoerd. Maar dat zit er nu even niet in.
Mateloos
Ik zou mezelf niet direct als een poëtisch type willen betitelen. Het enige gedicht dat ik uit mijn hoofd ken is ‘Stadsgezicht’ van Jules Deelder. Ik ben misschien te Rotterdams, nuchter en prozaïsch voor ‘Poëzie’. Maar in mijn boekenkast bleek ik, bij de grote coronaopruiming, toch over een volle plank met poëzie te beschikken. Dat begint met de bundel ‘Naar vriendschap zulk een mateloos verlangen’.
Hoera: ik mag weer stemmen! Eén keer in de vier jaar is het democratische feest. En het electorale spektakel is nu nog groter dan ooit. In voorbije jaren was het voor mij op afstand al duidelijk wat ik ging stemmen. Man Dennis zat in Brussel in de politiek en dan zie je van dichtbij waar iemand voor staat: 100% bevlogenheid, inzet en sociaal.
Maar dat is verleden tijd en nu ligt het politieke speelveld weer open. Dat maakt het ineens minder voor de hand liggend. Er is zoveel gebeurd in die afgelopen jaren. Het hele parlementaire bouwwerk heeft een deuk opgelopen. Bij de toeslagenaffaire bleek iedereen pakken boter op z’n hoofd te hebben. Dit keer beperk ik mijn keuze tot een homo-vriendelijk persoon.
Rotterdam is een gay friendly stad, zolang je weet waar je moet zijn. Gayrotterdam.nl is het online LHBTQi+ platform voor Rotterdam en de regio. Lees het laatste nieuws, hippe hotspots, relevante informatie en must-go events speciaal voor de Rotterdammse community en haar bezoekers!
