Zelfstandigheid begrensd door wetgeving

Medio jaren vijftig begon de twaalfjarige Tineke met vrijwilligerswerk: In het lokale buurthuis in de Jordaan, met het oppassen en spelen met de jongere kinderen. Haar ouders vonden namelijk dat zij het als gezin goed hadden, en dat als je het goed hebt, je wat terug moet doen voor de maatschappij. In de daaropvolgende jaren werkte ze voor de kinderbescherming in Den Haag en als jonge lesbische vrouw liep te tegen de grenzen van haar zelfstandigheid aan: De wetgeving in de jaren zeventig was niet voor haar ingericht. Zo kon ze bijvoorbeeld niet als financieel onafhankelijke vrouw, zonder mannelijke partner, bij het pensioenfonds. Dit, en de gesprekken die ze had met haar vele vrouwelijke collega’s in deze turbulente tijd vol met verandering en activisme, deed haar doen besluiten om zich in te gaan zetten voor de vrouwenbeweging.

Trots op haar activistische momenten

Tijdens ons anderhalf uur durende gesprek komen verschillende ijkpunten uit haar carrière naar boven: Een tienjarige functie als directer van een emancipatiebureau, het oprichten van het meldpunt discriminatie lesbische vrouwen en homoseksuele mannen en een bestuursfunctie in het vrouwenhuis, om er maar een paar te noemen. Zo nu en dan klinkt er een vrolijke trots door haar stem: Bijvoorbeeld wanneer ze vertelt over een paar van haar mooiste activistische momenten in de vrouwenbeweging zoals het omsingelen van het Binnenhof voor betere abortuswetgeving.

Sinds haar pensioen actief voor het COC

Na een carrière lang zich ingezet te hebben voor vele sociale instanties besloot Tineke met vervroegd pensioen te gaan. Echter werd ze al snel verleid om zich fulltime in te zetten voor het COC. In 2007 was namelijk het 60-jarige bestaan van het COC en dat zouden ze vieren met onder andere een tentoonstelling in de Kunsthal en een bijpassend scholierenprogramma. Nu, in 2019, zet ze zich nog steeds in bij het COC en zet ze zich in voor een actueel thema: Het organiseren van ontmoetingsplekken voor LHBTQ+ vluchtelingen en asielzoekers.

Je kunt niet alleen maar zeggen dat de overheid iets moet doen, dat zijn ook maar 150 mensen

‘Je moet zelf bijdragen aan je omgeving’

Haar maatschappelijke betrokkenheid illustreert ze aan de hand van een doorgang die achter haar huis langs een schoolplein loopt. ‘Dit was eerst helemaal overwoekerd,’ vertelt ze en ze legt uit dat het voornamelijk werd gebruikt door daklozen. Samen met de wijk heeft ze het opgeknapt. Het is nu een fijne groene doorgang voor de buurt en een plek waar de schoolkinderen ook kunnen spelen. Dit soort initiatieven vindt ze belangrijk. ’Je kunt niet alleen maar zeggen dat de overheid iets moet doen, dat zijn ook maar 150 mensen’, aldus Tineke. Achteroverleunen en wachten vindt ze dus geen optie: ‘Je moet zelf ook bijdragen aan je omgeving’. Natuurlijk vindt Tineke ook buiten Rotterdam belangen genoeg waar ze zich voor in wil zetten, zoals LGBTQ+ belangen in andere landen behartigen zoals het COC doet bij de VN.

Zet je talent in

Tineke bezit een inspirerende combinatie aan talenten: Het kunnen binden en koppelen van mensen, overzicht creëren, ze bezit een groot sociaal hart en is een wervelwind aan energie. Met al deze bijzondere eigenschappen zet ze zich al jaren in voor een wereld die net iets inclusiever en socialer is dan dat het daarvoor was. Mijn vraag aan jou is dus nu: Welk talenten kan jij net als Tineke inzetten om jouw omgeving net iets beter te maken?