Login to your account

Username *
Password *
Remember Me

Bonaparte

zaterdag 01 feb 2020

Het café waar je altijd terecht kunt voor je laatste drankje en feestjes voor drags, gays en iedereen die zich daar thuis voelt. 

Column: ‘Sterker door Strijd’

Rotterdam staat niet strak van de tradities. Zodra er iets riekt naar traditie dan ruimen we het op. Ook de Rotterdamse wapenspreuk (‘Sterker door Strijd’) is nog geen eeuw oud. Aan die hang naar verandering zal het bombardement van mei ’40 wel mede debet aan zijn. Mede, want daarnaast zal ook het karakter van de Rotterdammer meespelen: ‘opruimen die oude zooi en weer door’. Dan is het des te opvallender dat er al sinds 1888 een Rotterdams Jaarboekje is. Je kunt ze allemaal tot en met 2018 inzien op de website van het Stadsarchief.

 

‘I love the Night Life’

Tegenwoordig wordt het tijdstip waarop ik vroeger ging stappen opgeluisterd door ‘Gute Nacht, Freunde’ vanuit de wekkerradio. Voor mij is het nu dus meer “I loved the Night Life”.

Uit een recente brandbrief van drie wethouders Cultuur: “de nacht is van groot belang voor de aantrekkelijkheid van onze binnensteden en voor velen een belangrijk onderdeel van hun leven”. Dat laatste kan ik alleen maar beamen: heel veel plezier gehad en ’s ochtends met fluitende vogeltjes weer dwars door de stad, lopend naar huis. Want geld voor een taxi, toen…alles ging op in de kroeg of club.

Mateloos
Ik zou mezelf niet direct als een poëtisch type willen betitelen. Het enige gedicht dat ik uit mijn hoofd ken is ‘Stadsgezicht’ van Jules Deelder. Ik ben misschien te Rotterdams, nuchter en prozaïsch voor ‘Poëzie’. Maar in mijn boekenkast bleek ik, bij de grote coronaopruiming, toch over een volle plank met poëzie te beschikken. Dat begint met de bundel ‘Naar vriendschap zulk een mateloos verlangen’.

Wishful Drinking

Deze avond voel ik het aan komen: ik ga uit en er is geen weg terug. Het knispert in de lucht en in de maagstreek is er sprake van prettige opgewondenheid. Als dat gevoel bezit van je heeft genomen, weet je hoe laat het is. Het aantrekken van de juiste strakke leren broek met blauwe bies is een goed begin. Verder moet de outfit niet te ingewikkeld zijn: een spijkerjack waar je wat in kwijt kunt. Het moet niet in de weg zitten. En mocht ik het in de loop van de nacht kwijtraken….

In de column van juni heb ik de vraag gesteld: “Is onze stad de omweg voor LHBT’ers waard?” Dit naar aanleiding van de expositie over Rotterdam als toeristische attractie in de afgelopen jaren (zie link voor een postume, virtuele rondleiding langs de expo en een link naar de film). Het leukste voor een columnist is wanneer erop wordt gereageerd. En op deze column in juni reageerde mijn goede vriend Evan van der Most.

Maar jij ging nooit meer uit, man. Is toch zo?
En dat is ook zo. De laatste keer was in Brussel. Met mijn goede vriend Eddy, in wat hij omgedoopt heeft tot het ‘Olifantenkerkhof’. Tsja. Bepaald niet ‘vaut-le-détour’, hoewel zeker knus qua omvang, met gastvrij onthaal en ouderwets gezellig met veel Oisterwijks hout. Zeg maar een Brusselse ‘Loge 52’.

Evan gaat nog wel op stap, ook in de nachtelijke uren (we spreken over BC = Before Corona). Hij wil zijn mening over het Rotterdamse uitgaansleven delen. Volgens hem staat ons een ‘Rotterdamse Summer of Love’ en een grote toekomst te wachten. Ik geef Evan daarover graag hier het woord.

Een heel aantrekkelijk imago
“Ik ervaar Rotterdam eerlijk gezegd al jarenlang als aantrekkelijke gaystad voor expats en toeristen, modern en met een levendig gayuitgaansklimaat. De ‘Keerweer’ op een dinsdagnacht om 3 uur in de ochtend: bom en bom vol. Dat heb je niet bij onze grote broer. En als gays hoeven we tegenwoordig niet per se meer naar enkel de gayuitgaansgelegenheden. We kunnen tegenwoordig overal veilig uitgaan. Binnen de internationale gay community heeft Rotterdam een heel aantrekkelijk imago om er te werken, te wonen of uit te gaan. Ik ging en ga binnenkort ook weer naar de Skihut, Coconuts op het Stadhuisplein, de Witte Aap op donderdagnacht, Strano, Worm, Bird, festival Boothstock of Biergarten op zondagmiddag. Binnen Europa heeft Rotterdam sowieso een positief imago met de unieke diversiteit. Die is er veel minder in Duitsland (vooral Turks), Frankrijk (vooral Noord-Afrikaans), Italië of Spanje.”

‘Oude Hans’
Met mijn motto op LinkedIn ‘Diversiteit maakt rijk’ ben ik het met het laatste natuurlijk helemaal eens. Maar om 3 uur in de nacht in de ‘Keerweer’ nog in de lampen hangen: daar doe ik denk ik niemand meer een plezier mee….

Dit doet mij denken aan de barman in Café Jacques. Die voorzag de vele Hanzen en Kezen op hun barbon van een ‘epitheton ornans’ zoals dat heet in Homerus. Dus je had ‘Mooie Hans’, ‘Kees Bril’. Ik was ‘Kees Stud’. Dat vond ik wel stoer. Totdat de barman zei dat ‘Stud’ stond voor ’Student’. Mwah, minder natuurlijk. Er was ook een ‘Oude Hans’; echt oud, niet zomaar boven de 40, maar echt met een roze strippenkaart van 65+. Ik heb me altijd voorgenomen de toevoeging ‘Oude’ bij ‘Kees’ in de kroeg voor te zijn. Het doet zo belegen aan.

Neemt niet weg dat er misschien hele hordes buitenlandse toeristen een omweg maken voor ‘ons’ Gay Nightlife, zoals Evan in zijn reactie stelt. Laat het maar weten! Altijd leuk om reacties te krijgen op een column, nu helemaal!

De Regenboog

vrijdag 26 juli 2019

Als je van een gezellig feestje houdt, beslist niet bang bent voor wat drukte en een disco-inferno echt helemaal jouw ding is, dan mag je feestcafé De Regenboog zeker niet overslaan. Vijf minuten lopen vanaf het Centraal Station, en vijf stappen naast de Strano kun je deze kleine maar supergezellige bar in de Van Oldenbarneveldstraat vinden.

Doneer aan Bonaparte

zondag 18 juni 2023
Donderdag 15 juni rond 13.00 uur heeft een brand Café Bonaparte volledig verwoest. De verwachting is dat het gay- en dragcafé maanden dicht zal zijn voor het herstel. Vaste klant en goede vriend Anton de Bruin is meteen een crowdfunding gestart, zodat deze voor velen belangrijke plek zo snel mogelijk weer open kan. 

Eigenaar Richard Opsteegh is zelf gelukkig ongedeerd, maar van zijn café is niets meer over. Het nieuws van de brand is voor veel vaste bezoekers hard binnengekomen. In Bonaparte was iedereen altijd welkom en kon iedereen veilig zichzelf zijn. Eigenaar Richard heeft het café ruim 5 jaar geleden overgenomen en hij heeft al die jaren keihard gewerkt. Des te treuriger is het dat er kortsluiting is ontstaan in het afzuigsysteem en dat de zaak vlam vatte.

Tijdens de Pride March was het café nog een belangrijk onderdeel van de route, omdat het café voor veel lhbti+-personen een zeer belangrijke plek is. Dit is ook te zien aan de hoeveelheid geld die er inmiddels is binnengekomen via crowdfunding: al bijna 7.500 euro. Uiteraard is er meer geld nodig. Heb je nog niet gedoneerd en wil je ook Richard en zijn team steunen, dan kun je dat nu meteen doen via deze link.
Pagina 1 van 2