Eindelijk is er weer een gastspreker bij de Mankrachtborrel: Dimitri Visch, bekend als party-dj en meer. De locatie is gewijzigd. Na vijf jaar FERRY vind je Mankracht nu bij VINN. Tijdens deze borrel treedt ook het nieuwe bestuur aan.

De tweede "echte" mankrachtborrel in Corona tijd. Dat betekent rekening houdend met de RIVM maatregelen dat FERRY als vanouds de plek is waar de homo-community die Mankracht vertegenwoordigt te vinden is. Maar dus wel aan tafeltjes, verspreid over de ruimte, waardoor het interview niet tot zijn recht komt. 

Wil je zeker zijn van een plek dan is reserveren via FERRY aan te raden. Vermeld "Mankracht" bij de opmerkingen.

De eerste "echte" mankrachtborrel in Corona tijd. Dat betekent rekening houdend met de RIVM maatregelen dat FERRY als vanouds de plek is waar de homo-community die Mankracht vertegenwoordigt te vinden is. Maar dus wel aan tafeltjes, verspreid over de ruimte, waardoor het interview niet tot zijn recht komt. 

Wil je zeker zijn van een plek dan is reserveren via FERRY aan te raden. Vermeld "Mankracht" bij de opmerkingen.

De wens voor 2020 van kunstenaar Bastiaan Mol

Op Instagram vroegen wij op 1 januari waar volgers naar uitzien in 2020. Kunstenaar en schilder Bastiaan Mol reageerde direct en duidelijk. Hij ziet uit naar de publicaties van zijn werk in tijdschriften en een kalender dit jaar, maar nog meer wenst hij zijn kunst aan de Rotterdamse muren te kunnen tonen. Niet alleen voor hem, maar ook voor het genre dat één van zijn specialiteiten is: mannelijk naakt. Het begin is er voor Bastiaan met een expositie in art-café het Pakhuys vanaf 14 maart (zie agenda), maar meer zou zo mooi zijn.

Bastiaan Mol heeft als schilder al een aanzienlijke staat van dienst. Zijn eerste expositie was in Antwerpen in 1986, destijds ook onderwerp in de Gaykrant. Lang combineerde hij het schilderen met een andere passie als top-haarstylist en make up artist. Hij zegt daar zelf over: ‘Schilderen op huid is niet heel veel anders voor mij dan op doek of papier, alleen de technieken verschillen en de materialen . En ook wanneer je iemand een bijzonder kapsel geeft, is dit voor mij precies als beeldhouwen: je maakt eigenlijk gewoon een sculptuur’.

Vanaf 2016 legt hij zich volledig toe op het schilderen. De onderwerpen variëren, maar een belangrijk thema voor hem zijn portretten van sensuele mannen, soms naakt, maar niet per sé. Mol gaat daarbij voor de suggestie: ‘dat vind ik eigenlijk ook het leukst, dat er iets te raden valt’.Zijn ervaring is echter dat er in Rotterdam (steeds) minder ruimte voor is om die te exposeren, ook on-line worden blote mannenbillen al snel geblokt. Veel van zijn werk verdwijnt daarom naar het buitenland, om daar hoopvol aan toe te voegen: ‘gelukkig worden mijn mannenschilderijen nu ook op diverse plaatsen opgemerkt’.

Gedrukt kan je het werk van Bastiaan Mol dit jaar in ieder geval ook bewonderen in de Your Daily Male -scheurkalender van galerie Mooiman. Het Duitse Juturna male art magazine heeft 8 pagina`s besteed aan zijn schilderijen in hun eerste 2020 editie, nummer 5. De gevarieerde soorten kunst in dit tijdschrift hebben allen de man als onderwerp. De maart uitgave van het Duitse Boner-magazine bevat een interview van 4 pagina’s over Mol en zijn werk. Hij is blij dat er op die manier tóch aandacht voor is, hoewel hij hoopt dat waardering voor mannelijk naakt zich ook verder ontwikkeld en niet vooral als ‘gay art’  wordt gezien. Mol besluit met een uitnodiging: graag werkt hij in Rotterdam samen met galerie houders of andere organisaties om dit genre een groter podium te geven. Wij hopen zijn prachtige werk dit jaar in ieder geval veel vaker tegen te komen! Voor meer informatie website van Bastiaan Mol

Heb jij zelf een wens voor 2020 of een onderwerp waarvoor je graag aandacht vraagt op GayRotterdam? Stuur dan een bericht naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. of een direct message op onze Instagram account en wij nemen contact met je op

In de maand juni was in Delfshaven het LIJF010-project te bewonderen. Negen verschillende lijven met negen verschillende verhalen, waaronder dat van Romy Rockx. Als non-binair en transmasculien persoon is hij een waardevolle toevoeging aan de diverse groep Rotterdamse mensen die model stonden voor het project. 

Jaarlijks maakt 'Maas theater en dans' een stadsproject, een voorstelling op locatie in de stad, die te maken heeft met Rotterdam. Het gaat over een onderwerp dat opgehaald wordt uit de stad en via een voorstelling wordt teruggegeven. Door corona kon een voorstelling dit jaar niet plaatsvinden en daarom werd in de maand juni LIJF010 georganiseerd. Een ‘pop-up kunstwandeling’, zoals Sara Giampaolo, één van de makers van LIJF010, het beschrijft. 

LIJF010, beeld door Michelle Urbiztondo

Diverse groep
Voor dit project werden negen Rotterdammers geïnterviewd over hun lijf en hun relatie met hun lijf. Dit kwam samen in een wandeling door Delfshaven langs acht verschillende foto’s van de modellen met daarbij de QR-code om de verhalen van deze modellen te horen in de vorm van een podcast, een filmpje. Tot slot een lied gemaakt door singer-songwriters als reactie op het vertelde verhaal. Sara: "We hebben echt een groep van Rotterdammers samengesteld van wie we dachten dat ze allemaal een ander verhaal te vertellen hadden. Zo zitten er bijvoorbeeld dansers tussen die professioneel met hun lijf bezig zijn, maar ook mensen die dat niet zijn. Zo hebben we een afwisselende groep."

"Deze diverse groep heeft ook geleid tot hele afwisselende verhalen", vertelt Sara. "Vooral volwassenen zijn heel veel bezig met of het mooi of lelijk is. We hebben ook mensen gesproken die echt naar waren over hun lijf, het echt niet mooi vonden. Door erover te praten kan je er ook juist achter komen wat het allemaal wel voor je doet. Zo kom je ook bij hele persoonlijke verhalen uit, via het lijf."

Eén van de modellen van het project LIJF010 is Romy Rockx. Hij is non-binair en transmasculien en hoopt als deel van de diverse groep een gevoel van herkenning bij mensen op te roepen. "Het zijn 9 hele verschillende lijven die allemaal iemand anders kunnen aanspreken, of een spiegel voor kunnen houden. Bij mij gaat dat over gender en ik hoop dat er mensen zijn die zich ook gezien voelen daardoor." 

Rolmodel
Tijdens het interview met Romy spreekt hij vanuit een positief perspectief over zijn translichaam: "Ik ben er trots op en ik vind het belangrijk dat dat verhaal ook wel verteld wordt." Hij wil benadrukken dat je gelukkig kan zijn als transpersoon in plaats van dat het alleen een strijd is om littekens te verbergen en zo cis mogelijk te zijn. Dat hoeft voor hem niet. Tijdens de tour vertelt hij over zijn relatie met zijn lichaam, hoe zijn lichaam de laatste jaren is veranderd en hoe zijn relatie met zijn lichaam is veranderd.

Zo hoopt Romy een rolmodel te kunnen vormen voor anderen, iets wat hij zelf heeft gemist. "Als ik vroeger had meegekregen dat trans zijn iets normaals is en iets is om trots op te zijn, had dat mijn eigen acceptatie veel makkelijker gemaakt. Het voelde als iets waarmee je aan de rand van de maatschappij leeft en dat wil niemand."

Voor Romy is gender iets complex’. Hij is non-binair en transmasculine, wat voor hem inhoudt dat hij meer richting de mannelijke kant van het binaire spectrum neigt. "Maar", legt hij uit, "Ik heb ook achtentwintig jaar als vrouw geleefd, dat is nu niet opeens weg. Om mezelf nu ‘man’ te noemen zou voelen alsof ik dat hele leven wegstoot, alsof dat niet mag bestaan. Daarom betekent ‘non-binair’ mezelf inclusief verwoorden."

Twee jaar na zijn transitie hangt Romy’s foto nu door de hele stad. Dat hij er zo zelfverzekerd in staat, wijdt hij zelf vooral aan zijn leeftijd. "Als je veertien bent, is dat anders dan als je achtentwintig bent en er eindelijk achterkomt wat jou al die tijd zo ongelukkig heeft gemaakt over je lijf. Je ziet je lichaam veranderen in iets waarvan je denkt ‘dit ben ik wel’. Vroeger vond ik op de foto gaan verschrikkelijk. Nu vind ik het leuk mezelf terug te zien, want ik zie mezelf."

LIJF010, Romy Rockx, beeld door Michelle Urbiztondo

Queer Gym
"Ik kan niet heel Nederland voorzien van een veilige plek, maar misschien kan ik dat wel voor dertig mensen." Dat is waar Romy naar streeft met het opzetten van Queer Gym. Hier biedt hij een veilige plek voor iedereen die zich niet op diens gemak voelt in de reguliere sportschool. "Tijdens mijn transitie kwam ik erachter dat sporten iets heel kwetsbaars is. Toen ben ik bij gebrek aan beter zelf iets gaan opzetten en daar is Queer Gym uit ontstaan." In een ruimte op Rotterdam-Zuid geeft hij sinds de lockdown personal training en duo-trainingen, maar biedt hij vooral een veilige ruimte waar je jezelf kan en mag zijn. "Ik hoop ook andere mensen te inspireren zo’n plek te maken, om zo een kettingreactie in beweging te brengen", sluit Romy af. 

Heb je de route van vier kilometer van LIJF010 net gemist? Niet getreurd. Vanaf 1 juli staan de borden naast het grasveld, bij het Maaspodium. Hier kunnen de portretten, verhalen en muziekstukken nog steeds worden bewonderd.

Nog een paar weken en dan is het eindelijk zo ver: het Eurovisiesongfestival. Na 45 jaar weer in Nederland, met dank aan Duncan Laurence. Ondanks de coronacrisis maakt de stad Rotterdam zich op voor een geweldig (digitaal) feest. In de aanloop naar het Songfestival zetten we een aantal artiesten in de schijnwerpers die trots zijn op hun stad en zich lieten inspireren door het feit dat het festival naar Rotterdam komt. Als eerst volkszanger Martino Burger, die speciaal voor het festival deze week zijn single ‘Rotterdam Ahoy’ uitbracht.

Martino, waar kunnen we jou van kennen?

Ik ben al mijn hele leven met muziek bezig, maar in 2016 ben ik ontdekt als zanger door tekstschrijfster Brigit van den Heuvel. Na een tiental singles is de echte klapper nu gekomen. Ik had nooit kunnen bedenken dat ik, Martino, geboren en getogen Rotterdammer, in het jaar dat het ESF in Rotterdam Ahoy georganiseerd wordt, zelf met een superleuk vrolijk nummer over het ESF in Rotterdam zou komen.

Zo te horen ben je een groot Songfestivalfan?

Zeker, als kind was ik al helemaal in de ban van het Eurovisiesongfestival (ESF) en mocht ik extra laat opblijven om te kunnen zien wie er gewonnen had. Jarenlang keken we met het hele gezin naar dit grote liedjesfestijn.

Ook de periode dat ik op mezelf woonde en tijdens mijn relaties hield ik het ESF in ere door jaarlijks avondjes en party’s te organiseren met vrienden onder het genot van hapjes en drankjes en uiteraard scorelijsten voor iedereen. Degene die de top 5 van de uitslag het beste voorspeld had, won de geldpot. Iedereen moest wel een bepaald bedrag inzetten. Wat was dat gezellig zeg. En nog steeds!

 "Ik wilde graag een supervrolijk nummer maken dat past bij de energie van de stad en het festival."

Hoe is het idee voor de single precies ontstaan?

Vanaf het moment dat Nederland won, speelde het idee al in mijn hoofd om iets te doen met het ESF. Door de coronacrisis bleef dit idee eigenlijk bijna een jaar op de plank liggen. Afgelopen maart is de single er gelukkig alsnog gekomen. Ik wilde graag een supervrolijk nummer maken dat past bij de energie van de stad en het festival. Die energie kunnen we met zijn allen na het afgelopen jaar wel gebruiken, dacht ik zo. Ik ben ook erg trots op de videoclip, die op verschillende plekken in Rotterdam is opgenomen.  

Tot slot, van welk songfestivalnummer krijg je zelf nooit genoeg en waarom?

Mijn all-time favorite is het nummer ‘Invincible’ van Carola uit Zweden. In 1983 deed ze voor de eerste keer mee aan het ESF met het nummer ‘Främling’, waarmee ze derde werd. Ik was toen 12 en een beetje verliefd op haar. In 1991 won ze voor Zweden met het nummer ‘Fångad av en Stormvind’. In 2006 deed ze voor derde keer mee, met het nummer ‘Invincible’. Uiteindelijk eindigde ze daarmee op de vijfde plek.  Een geweldige zangeres met een geweldige stem!

In samenwerking met GayRotterdam geeft Martino twee exemplaren van ‘Rotterdam, Ahoy’ weg. Interesse in dit oer-Rotterdamse collectors item? Bekijk de videoclip van de single hier, laat een leuk berichtje achter voor Martino en wie weet ben jij één van de gelukkigen. Niet één van de gelukkigen, maar toch de single in je bezit willen krijgen? Hij is vanaf nu te bestellen via martinoburger.nl of verkrijgbaar in café De Herinnering, Korte Dam 2, Schiedam.

Volgende week is het zo ver: het Eurovisiesongfestival. Ondanks de coronacrisis maakt de stad Rotterdam zich op voor een geweldig (digitaal) feest. In de aanloop naar het Songfestival zetten we een aantal artiesten in de schijnwerpers die trots zijn op hun stad en zich lieten inspireren door het feit dat het festival naar Rotterdam komt. Als tweede in deze reeks de Rotterdamse zanger Guus Bok, die speciaal voor het festival de single ‘Open Up’ uitbracht.

Guus, waar kunnen we jou van kennen?

Ik ben al een aantal jaren betrokken bij 'Rondje Rotterdam', ik organiseer 'Tropicana Fest!', speelde in een RET-reclame en ik maakte onderdeel uit van de huisband van ‘De Eretribune’ bij FOX Sport NL. Maar misschien wel het belangrijkste: ik ben een Rotterdamse popartiest die Nederlandstalige muziek zingt en mensen kunnen mij ook kennen van mijn single ‘Rotterdam Leeft In Mij’.  

Wat heb je zelf met het Songfestival?

Ik kijk elk jaar, houd dan ook lijstjes bij. Vroeger met mijn ouders samen op de bank. Tegenwoordig maak ik er een gezellige avond van met vrienden.

Hoe is het idee voor de single ‘Open Up’ precies ontstaan?

Ik kende Chantal Wessels, die in de organisatie van het stadsprogramma zit. Via haar had ik al contact vanwege het festival 'Rotterdam Zingt', dat helaas uiteindelijk niet doorging. En ook 'Vlissingen Zingt', dat gelukkig wel doorging. Toen duidelijk werd dat het Songfestival naar Rotterdam kwam, deelden we ideeën over hoe we rondom het Songfestival sfeer zouden kunnen creëren in de stad. Al snel kwamen we erop uit dat er dan natuurlijk ook een lied moest komen en dat het heel leuk zou zijn om een Eurovisieversie van 'Rotterdam Leeft In Mij' te maken. Uiteraard in het Engels, want dit nummer is voor álle Eurovisiefans, van over de hele wereld.

"De mensen die je in de clip ziet, komen echt uit de landen die ze vertegenwoordigen." 

En toen moest er nog een clip komen. Hoe ging dat?

De clip is in één take geschoten op de Erasmusbrug, in de vroege ochtend op eerste paasdag. Om toestemming te krijgen moesten we bij de gemeente een heel verkeersplan indienen en verkeersregelaars inzetten. De mensen die je in de clip ziet, komen op een paar uitzonderingen na (San Marino bleek lastig te vinden en Azerbeidzjan was ziek die dag) echt uit de landen die ze vertegenwoordigen. Via het Student Hotel, het Erasmus Student Network en social media hebben we al die mensen gevonden. En iedereen was superenthousiast om mee te werken, ondanks het feit dat ze voor de opname ook allemaal eerst op corona getest moesten worden. Oskar, die de confettigun afschiet, is medewerker bij Ahoy. Achteraf heb ik nog een hele tijd op de brug staan stofzuigen om al die confetti weg te krijgen. Ik ben echt super trots dat dat allemaal gelukt is en dat het zo'n spontane clip is geworden.

Van welk Songfestivalnummer krijg je zelf nooit genoeg en waarom?

Vorig jaar zou Daði og Gagnamagnið uit IJsland meedoen met het nummer 'Think About Things’ Dat vond ik echt een heel gaaf nummer. Geen winnaar dus, maar wel een nummer dat ik daarna nog vaak gedraaid heb. Er zit een modulatie in dat nummer, daar word ik nog elke keer enthousiast van. Daarnaast draai ik ‘Euphoria’ van Loreen en ‘Ding-a-Dong' van Teach-In ook nog altijd graag.

Wie zijn je favorieten voor dit jaar?

Ik weet nog niet wie mijn topfavoriet is, maar Zwitserland, Litouwen, Finland en San Marino scoren bij mij hoog. Ook Nederland overigens. Ik vind het nummer van Jeangu Macrooy een heel mooi nummer dat echt bij Nederland hoort. Het multiculturele in onze samenleving brengt hij goed over en echt heel gaaf dat hij een gedeelte in het Surinaams zingt. Het doet mij denken aan het Zomercarnaval. In die zin is het ook een nummer dat goed bij Rotterdam past.

Meer zien en horen over Guus? Je kunt hem vinden op www.guusbok.nl/rotterdam

Deze week is het dan eindelijk zo ver: het Eurovisiesongfestival. Ondanks de coronacrisis is de stad Rotterdam een geweldig (digitaal) feest. We zetten een aantal artiesten in de schijnwerpers die trots zijn op hun stad en zich lieten inspireren door het feit dat het festival in Rotterdam is. Als derde in deze reeks de Rotterdamse zangeres Shirma Rouse, die speciaal voor het festival de single ‘Make it happen’ uitbracht.

Kun je jezelf kort voorstellen?

Ik ben Shirma Rouse. Zangeres, Rotterdamse, LGBTQIP all of that lover and supporter, dus superleuk dat ik met jullie mag kletsen.

Waar is je liefde voor het Songfestival begonnen?

Mijn liefde voor het Songfestival is begonnen in 2013 toen ik met Anouk naar Malmö mocht. Toen dacht ik: Shirma, waar was je? Waar leefde je? Je was onder een steen. Eurovision is echt the bomb.

Waar was je toen je hoorde dat het Songfestival in Rotterdam zou zijn?

Ik was sowieso echt de hele tijd de boel in de gaten aan het houden, maar toen ik hoorde dat Rotterdam het werd toen dacht ik: yes! Toen kwam die trut, corona, die verpestte de hele vibe. Maar Rotterdam, we gaan sowieso een feestje maken. Ik weet het zeker. Ga los!

Hoe kwam je op het idee voor het nummer Make It Happen?

Dit nummer, Make It Happen, is een opdracht van Rotterdam. Gekomen van Rotterdam Make It Happen. Around010 heeft de videoclip samen met mij gefaciliteerd. Superleuk. Het moest een nummer zijn over de stad. Rotterdam ‘always makes it happen’, dus voor mij was dit de meest logische titel. Dit is eigenlijk mijn ode aan de stad. Rotterdam is een stad waar je jezelf mag zijn op een plek waar je je thuis kan voelen. Dat heb ik bij deze stad.

Waar kunnen we de single vinden?

De song ‘Make It Happen’ is overal te zien: de videoclip via YouTube en het nummer via Spotify en iTunes. Get it, get it, get it!

Wil je de video zien die we maakten met Shirma? Kijk dan nu op Instagram