Kom naar de expositie van Bastiaan Mol in 't Pakhuys! Je hebt nog een maand tot aan de finissage, zondag 20 maart, om de werken te bewonderen. 't Pakhuys is alle dagen open van 15:00 uur tot 23:00 uur, behalve op maandag en dinsdag.

Bastiaan Mol exposeerde eerder bij 't Pakhuys. Helaas werd deze eerste expositie onderbroken door COVID-19. Bastiaan is een vaste gast bij 't Pakhuys. 't Pakhuis heeft er zin in om zijn prachtige kunst weer eens te laten zien, hopelijk zonder onderbrekingen!

De tentoonstelling eindigt op zondag 20 maart 2022. Dan kunnen ook de aangekochte werken worden opgehaald. 

Voor meer informatie over Bastiaan Mol, klik hier

Theatervoorstelling én maatschappelijke beweging

Op zaterdag 5 oktober was het zover. De al behoorlijk bejubelde voorstelling ‘Boys won’t be boys’ deed Rotterdam aan. In Theater Walhalla op Katendrecht (sowieso een erg leuke plek om je avond door te brengen) brachten Rikkert van Huisstede c.s. wederom een diverse groep jongens en mannen samen. Ze omschrijven zichzelf op hun website www.boyswontbeboys.nl als maatschappelijke beweging én theatervoorstelling: dansers, zangers, rappers, dichters en theatermakers laten zien dat het stoer is om je (als man) kwetsbaar op te stellen. Jongens die niet aan het mannelijkheidsideaal voldoen, doen helemaal niets fout en zijn juist wat we in de huidige tijd goed kunnen gebruiken.

Stoer om je als man kwetsbaar op te stellen

Een duidelijk statement natuurlijk en wij zagen bovendien een fantastische voorstelling. Die was humoristisch, kunstig, kundig en met zeer veel variatie. De mannen en jongens uit de groep vertellen elk op hun eigen manier hun persoonlijke verhaal. Daarin is de afwisseling van humor en ernst essentieel. De boodschappen komen hierdoor erg goed binnen bij het publiek.

Na afloop was er uitgebreid de gelegenheid om door te praten met de groepsleden. Dat maakte de nabijheid en persoonlijkheid van de verhalen nog groter.

Benieuwd geworden?

Voorlopig was dit de enige voorstelling in Rotterdam. Kijk op de website www.boyswontbeboys.nl in welke andere steden je de voorstelling de komende maanden kunt bezoeken. Wij zijn er echter van overtuigd dat dit niet hun laatste optreden in Rotterdam was. We zullen (maar willen ook!) nog veel van deze jongens en mannen horen. Een absolute aanrader!

Expositie bij Eurovision Village

Voor het Eurovisiesongfestival in mei 2020 was een megagrote Village gepland op de Binnenrotte, waar de markt is. Om al die duizenden fans een cool retromomentje te bezorgen was er een tentoonstelling bedacht in de naastgelegen Laurenskerk. Daarin zou uit de doeken worden gedaan hoe Rotterdam van lelijk gebombardeerd eendje als een Phoenix weer was opgestaan tot Zwaan, het symbool van nu. In mei ’21 ging de Village virtueel. Maar in de Laurenskerk kun je nú alsnog de expositie ‘Rotterdam een attractie?!’ zien.

Supertrio

De inspanningen van de stad om er ook voor toeristen iets van te maken beginnen al 1941, met beperkingen. In een promo-gidsje uit mei 1947 staat al iets over de plannen voor een nieuw te bouwen binnenstad en hoe interessant dat is om te bezoeken: "….but this new centre isn’t there yet. And that is exactly what makes Rotterdam so interesting." Er is nog niets te zien maar het wordt echt heel mooi. ‘Rotterdam Durft’, een slogan uit een recent verleden, avant la lettre. De stad trok in de jaren ’50 en ’60 bezoekers van buitenaf met vijfjaarlijkse manifestaties: Ahoy’, E55 en Floriade. Maar die kwamen dan ook met miljoenen tegelijk. Kom daar nu nog eens om. Vaste Rotterdamse trekker voor de Hollandse dagjesmens: het zogenoemde Supertrio, te weten Spido, Euromast en Blijdorp. En van de latere jaren: de grote Festivals, Concerten & Evenementen.

Kees Vrijdag als motor-escort (eigen archief, 2001) 

PR-HOMO

In de titel van de expositie en de begeleidende Mediawandproductie die in de hal van Theater Rotterdam te zien is, staan een ‘?’ en een ‘!’. Het is aan de kijker om een keuze te maken. Ik ben benieuwd naar hoe onze gaycommunity naar de stad kijkt: is Rotterdam een gay-attractie? Is onze stad de omweg voor LHBT’ers waard? De grotere homomanifestaties zijn op de vingers van één hand te tellen. Van horen zeggen het Flipofes. Als motor-escort ben ik nog in beeld bij R’dam Roze in 2001. En dan waren er nog de EuroGames in 2011. Om ‘Gay Rotterdam’ aan de (buitenlandse) man / vrouw / persoon te brengen, is er een vereniging PR-HOMO opgericht. Na een vrolijke startborrel in de tuin van Floor is het stil gebleven. Het bleek te moeilijk om alle roze neuzen dezelfde marketingkant op te krijgen. De vereniging is nog ingeschreven bij de KvK en ‘tegen elk aannemelijk bod’ over te nemen.

Liberated Revenge Parties

Ook the Gay Nightlife heeft de hoogste hoogtepunten achter zich. In het kielzog van Now & Wow en Gay Palace in combinatie met The Shaft en de Cosmo(naut) kwamen velen onze kant op. Maar laten we eerlijk zijn: meer nog trokken Rotterdammers naar Amsterdam, Antwerpen en nog verder weg, naar Barcelona, Brussel en Berlijn. Partytourisme. Ik las onlangs dat men zich post-corona overgeeft aan ‘Revenge-Shopping’ en ‘Revenge-Dressing’. En in New York wordt alweer ‘sletterig gedrag’ waargenomen. Voor al die duizenden ESC-fans komt dit te laat, maar ik zie in de verte al Liberated Revenge Parties!

Epositie van Queer Creative Koes Staassen bij galerie Cokkie Snoei.

Het stuk ‘Four Drags and a Funeral’ wordt sinds 2016 opgevoerd en heeft sindsdien gezorgd voor uitverkochte zalen en lovende recensies. Na een landelijk tournee en tientallen uitverkochte voorstellingen in 2017 en 2018 besloot het team om te stoppen met het opvoeren van de voorstelling. Echter, naar aanleiding van grote vraag van zowel theatermakers als het publiek is medio 2019 besloten om ‘Four Drags and a Funeral’ in 2020 toch weer onder de mensen te brengen - en terecht.

Op Goede Vrijdag om 10:30 heb ik het plezier gehad om met Hans Goes te mogen videobellen over ‘Four Drags and a Funeral’ (vanwege de coronamaatregelen hebben we helaas niet in persoon kunnen afspreken). Hans Goes is een vrolijke, intelligente man met een uitstekend gevoel voor humor. Hij vertolkt dan ook de rol van drag queen Lucinda St. John. Daarnaast heeft zijn productiehuis ‘De Verbinding’ het stuk geproduceerd.

Ik heb enorm genoten van het gesprek met Hans. Lees hieronder verder en je zult begrijpen waarom.

Het stuk

De titel doet weliswaar denken aan ‘Four Weddings and a Funeral’, maar dit toneelstuk zou niet meer kunnen verschillen van de film. Het stuk – geschreven door Jos Ahlers – zou volgens de oorspronkelijke planning in mei theater ‘t Kapelletje in Rotterdam aandoen.

Helaas zijn de geplande voorstellingen vooruit geschoven door de coronamaatregelen. Maar gelukkig hoeven we niet al te lang te wachten. ‘Four Drags and a Funeral’ wordt namelijk op 15 oktober in Rotterdam in ‘t Kapelletje opgevoerd. Om ervoor te zorgen dat jullie toch al een beetje kunnen genieten van dit eigenzinnige stuk, hierbij een lekker voorproefje! 

Inleiding

Hans vertelt mij enthousiast het unieke verhaal van dit stuk. Een groep van 5 drag queens – 3 van in de 50 en 2 jonge broekies van in de 20 – staat centraal. Zij organiseren geregeld theatrale bingo-avonden in verschillende cafés in Rotterdam. Op een bepaald moment overlijdt een van de groepsleden, namelijk Walter. Hij wordt begraven in zijn streng gelovige geboortedorp in Zeeland – Biggekerke – van waaruit hij jaren geleden naar Amsterdam verhuisde.

Zijn vier vrienden zijn niet uitgenodigd om aanwezig te zijn bij de uitvaart, maar ze besluiten om naar Biggekerke te rijden om een belofte na te komen. De vijf drag queens hadden namelijk met elkaar afgesproken dat ze ervoor zouden zorgen dat ze bij overlijden niet als man de kist ingingen maar in drag. Walter ligt nu in de kerk echter opgebaard als man. De vier nemen dan ook een road trip naar Biggekerke om te zorgen dat Walter het graf alsnog ingaat als vrouw. Hun eerste taak bij aankomst: inbreken in de kerk.

Ik heb geboeid naar Hans geluisterd en toen zei hij: “En dan begint het stuk.” Komt er nog meer dan? Ja ja, dit was slechts de inleiding.

Four Drags and a Funeral

Op een gegeven moment tijdens de inbraak komt namelijk de moeder van Walter midden in de nacht de kerk inlopen, terwijl de vier drag queens Walters laatste wens naleven. Op dat moment ontspint het drama zich en komt het publiek er langzamerhand achter waarom moederlief in de kerk is en waarom haar zoon het huis uit was gegaan. Wat er volgt is anderhalf uur van intense, hilarische, ontroerende en aangrijpende interacties tussen de moeder van Walter en de vier drag queens en tussen de drag queens onderling (generatie- en cultuurbotsingen).

Daarnaast wordt er in ‘Four Drags and a Funeral’ uitgebreid aandacht besteed aan de vraag of familie nou op basis van bloed en geboorte wordt bepaald of dat je jouw familie kunt kiezen. Dan behoren vrienden tot jouw zelfgekozen familie. Ook komen de strijd om jezelf te zijn en de rol die religie in dit specifieke geval hierbij speelt, uiteraard ter sprake waardoor de queens Walter ook beter begrijpen.

Het gaat weliswaar af en toe hard tegen hard, maar door de discussies die op het toneel worden gevoerd komen de personages dichter bij elkaar. Zo wordt er een balans bereikt waarbij ruimte is voor ieders identiteit.

Ontspanning tussendoor

Soms gaat het er zo heftig aan toe, dat de drag queens het begrijpelijk even niet trekken en een ontspanmoment nodig hebben. Op deze momenten gaan de lichten aan in de zaal en wordt het publiek onderdeel van de voorstelling. Er wordt namelijk een potje gebingood! Het publiek heeft bij entrée een bingokaart en pen gekregen om mee te kunnen doen. Bovendien zijn er echte prijzen te winnen.

Hans vertelt mij hoe fantastisch het is om te zien dat het publiek het bingospel serieus neemt en actief meespeelt. Het stuk bevat in totaal 5 bingo momenten die tevens dienen als moment om meer te weten te komen over het karakter van iedere drag queen. Tijdens elke ronde krijg je namelijk ieders individuele verhaal te horen.

Maar deze bijzondere drag queens begrijpen ook dat wij – de thuisblijvers en zelfisolators – juist op korte termijn ontspanning nodig hebben. Daarom kun je a.s. zaterdagavond 25 april online live bingo-en onder begeleiding van twee van de dames zelf!

Na afloop

Weliswaar komen er heftige thema’s en situaties aan bod in ‘Four Drags and a Funeral’, maar het stuk is bij uitstek een feel-good voorstelling met zang, dans en playbacken. Als publiek wordt je binnen een paar seconden van de ene emotie naar de andere geslingerd, en van het ene uiterste naar het andere. Van schaterlachen naar gesnik.

Het stuk is zonder meer ontroerend te noemen. Een deel van het publiek heeft begrijpelijkerwijs dan ook behoefte om na afloop even te blijven zitten om bij te komen van de emotionele achtbaan. Sommigen komen ook nog even naar de spelers toe om te vertellen dat ze zich herkennen in de thema’s en personages. Hans vertelt mij dat ze tijdens het touren erachter zijn gekomen dat met name transgenders in het publiek zichzelf herkennen in het verhaal. Dat neemt overigens niet weg dat ‘Four Drags and a Funeral’ universele thema’s bestrijkt die het overgrote heteroseksuele publiek dan ook aanspreken.

Je weet nu iets meer over het verhaal achter dit schitterend stuk, maar we mogen de 4 larger-than-life drag queens natuurlijk niet vergeten voor te stellen.

De Drag Queens

Je zult begrijpen dat we niet uitgepraat kunnen raken over de fantastische drag queens. Maar om niet teveel weg te geven houden we het bij een korte introductie van de vier die centraal staan in ‘Four Drags and a Funeral’.

De drag queens heten gezamenlijk ‘The Beaver Sisters’ en bestaan uit de volgende personages.

Lucinda St. John is vrij truttig. Haar outfit en accessoires zijn allen rood/wit gestippeld: haar jurk, schoenen, handtas en pruikentas. Verder draagt ze een Marilyn Monroe pruik en is vrij ouderwets te noemen. Haar primaire reden om drag queen te worden was om in haar levensonderhoud te voorzien.

Dan hebben we Annie M.G. Schmudt die vieze kinderboeken schrijft. Ja, echt.

Multipe Joyce is een van de jongere drag queens. Ze is slimmer dan je denkt en is echt een jonge spring-in-‘t-veld.

Tot slot is er Poca Handtas. Een jonge, grote gast met een baard, borsthaar en in volle glorie te bewonderen in een strak jurkje.

Wat mij tijdens het gesprek met Hans vooral bezig hield was hoe je nou in hemelsnaam zo’n origineel verhaal op deze pakkende wijze kunt neerzetten. Gelukkig kon Hans mijn nieuwsgierigheid bevredigen door mij iets te vertellen over de ontstaansgeschiedenis van ‘Four Drags and a Funeral’.

De geboorte van Four Drags and a Funeral

Een aantal jaren geleden wilde een groep Amsterdamse drag queens een musical over hun leven maken. Op een gegeven moment is Jos Ahlers – toneelschrijver en echtgenoot van Hans – terecht gekomen bij het stuk. Hij heeft toen het concept met de Amsterdamse groep besproken. Op een  gegeven moment hebben de Amsterdamse drag queens zich gerealiseerd dat toneel toch wel iets anders is dan karaoke of een theatrale act. Ze hebben toen besloten om niet verder te gaan met het stuk.

Uiteraard vonden Hans en Jos het heel jammer dat het project niet doorging. Daarom hebben ze toen besloten om het zelf te bewerken en zijn ze op zoek gegaan naar acteurs voor hun stuk. Ze hebben er bewust geen musical van gemaakt, maar een feel-good dramedy. Bovendien is de bezetting minimaal. Het stuk telt slechts 5 spelers: 4 mannen en 1 vrouw die de moeder van Walter speelt.

Wij zijn in ieder geval heel blij dat Hans en Jos toch verder zijn gegaan met het project. En niet zo’n klein beetje ook.

Over Hans

Hans speelt al ongeveer 20 jaar toneel – oorspronkelijk als hobby. Nu is hij al sinds 5 jaar professioneel producent bij productiehuis ‘De Verbinding’. Hans vertelde mij dat hij ontzettend geniet van de reacties van het publiek bij het zien van de voorstelling: “De reacties zijn heel mooi. We snijden op een vrolijke manier een serieus onderwerp aan. Het leven is ingewikkeld en ik vind het mooi dat mensen blij worden van het stuk, ervan genieten en erdoor worden geraakt. Daar ben ik echt trots op. Daarnaast is het stuk voor iedereen, niet alleen voor mensen uit de LHBTI+-community. En natuurlijk  is het geweldig om te voelen dat het publiek van de verschillende personages gaat houden, zelfs van de moeder!”

Wij kunnen in ieder geval niet wachten totdat we in het theater volop van ‘Four Drags and a Funeral’ kunnen genieten. Na de periode zelfisolatie en onzekerheid die we met zijn allen ondergaan, is dit stuk precies wat we nodig hebben.

Zet 15 oktober dus in je agenda en reservereer alvast je kaartjes. Uit ervaring weten we dat de voorstelling binnen no time is uitverkocht dus wees er snel bij! Ik heb in ieder geval al gereserveerd.

Heb je al plannen voor a.s. zaterdagavond 25 april? Nu wel!

Zaterdag om 20.00 kun je namelijk live bingo-en onder begeleiding van Miss Multiple Joyce en Lucinda St. John uit het gerenommeerde, hilarische en hartverwarmende stuk ‘Four Drags and a Funeral’.

Deze voorstelling zorgt al sinds 2016 voor lovende recensies en uitverkochte zalen. De landelijke tour die in mei zou aanvangen is helaas vooruit geschoven naar oktober, maar wees niet getreurd! Je kunt namelijk nu al vanuit je luie stoel meedoen met de bingorondes die overigens ook onderdeel uitmaken van de theatervoorstelling zelf.

Kunst en cultuur zijn vitaal voor de hele maatschappij maar met name voor de LHBTI+ community. Deze sector geeft ons namelijk niet alleen een platform maar draagt bij aan acceptatie, begrip en steun. ‘Four Drags and a Funeral’ is hier bij uitstek een voorbeeld van. Vanwege de coronamaatregelen heeft deze sector het op dit moment zwaar te verduren. Alle steun is dan ook zeker welkom.

Doe dan ook lekker mee a.s. zaterdagavond en geniet van een flinke (over)dosis ontspanning en humor terwijl je ook nog eens maatschappelijk verantwoord bezig bent!