Login to your account

Username *
Password *
Remember Me

The Ozard of Wiz

zondag 18 dec 2022
"Trek een item uit de kast dat je altijd al wilde dragen maar nog nooit durfde te dragen! Dit is je kans!" Met deze tekst kreeg ik een paar dagen voor de voorstelling een subtiele herinnering aan de première van The Ozard of Wiz. Bij binnenkomst in het Maaspodium zie ik dat velen hieraan gehoor hebben gegeven en zo om mij heen kijkend belooft het een werkelijk feest te worden die avond.
 
De grote zaal inlopend zie ik een zevental artiesten zitten in zo goed als hun ondergoed. Boven het toneel hangt een gigantisch kledingrek met tientallen kledingstukken, steeds een setje van zeven dezelfde. Tijdens de voorstelling draait het kledingrek rustig haar rondjes en wanneer nodig worden de kledingstukken eraf gehaald en aangetrokken, maar wel op verschillende manieren zodat uiteindelijk unieke kledingcombinaties ontstaan. Ik interpreteerde het als dat wanneer het lijkt alsof we er allemaal hetzelfde uitzien, we er toch onze eigen unieke draai aan kunnen geven. Zo ook gaven de artiesten eenzelfde uieke draai aan hun eigen verhaal, het verhaal van de voorstelling: op zoek naar een thuis, moed, hersenen of een hart hopen ze bij de Ozard of Wiz dat te krijgen waarnaar ze hun hele leven op zoek zijn.

Deze voorstelling is een omgekeerde kijk op het verhaal van de film/musical uit de jaren zeventig... of toch niet? De voorstelling geeft een mooie verbeelding van hoe mensen kunnen worstelen bij een gebrek aan bijvoorbeeld moed of wijsheid maar er uiteindelijk achter komen dat ze het gewoon altijd in zich hebben gehad. Mooi dat alle zeven acteurs een moment voor zichzelf hebben gehad en hebben mogen laten zien dat wanneer je je ogen dicht doet het lijkt alsof je weer negen bent, en dat wanneer je je ogen weer open doet het eigenlijk gewoon hetzelfde is.
 
Op een gouden dansvloer ("yellow brick road") volgen zang, dans, hysterie, vogue en een moderne bewerking van de originele songs elkaar in een trap tempo op, net als de kostuumwisseling die gedurende de voorstelling aan een enorm ronddraaiend kledingrek voor het grijpen hing. De levensechte Toto bracht velen in het publiek tot het uiten van een gemeende "aahhh", wat m.i. enigszins afbreuk deed aan de choreografie op dat moment. Al met al is het wel een voorstelling die, ook al is 'ie gemaakt voor 9+, zeker geschikt is voor volwassenen en kinderen die zich al wat ouder voelen. Want uiteindelijk gaat het niet om hoe oud je bent, maar om hoe jong jij je voelt en wat je doet met wat op dit moment goed voelt. En dat het tijdens de première goed voelde, bleek wel uit de onmiddellijk staande ovatie toen het slotakkoord nog klonk. "Click click click the ruby slippers", hopelijk worden de in de Ozard of Wiz gebruikte zilveren glitterlaarzen net zo iconisch!

Unwanted Words

woensdag 26 aug 2020

Unwanted Words is het platform voor queer dichters en spoken word artiesten in Rotterdam en omstreken. Er worden elke maand Queer Poetry Nights in Rotterdam georganiseerd.

Jezelf op Zuid organiseert binnenkort haar eerste ‘safe spaces’, een plek op Rotterdam Zuid waar LGBTQIAP+-personen veilig samen kunnen komen. Elise Rens: "We willen laten zien: homoseksualiteit is er, het mag gezien worden en wij supporten dat."

Beleef op 18 september de eerste aflevering van de Holland Dragrace met de Rotterdamse Ma'MaQueen en Megan Schoonbrood tijdens de Viewing Party bij CLSNGL!

Vrouwe Justitia

woensdag 16 sept 2020

Vrouwe Justitia

‘Er is geen wet die onschuldigen kan beschermen zonder af en toe de schuldigen te laten lopen', las ik laatst.

Welles, nietes, Oeganda

dinsdag 06 okt 2020

Welles, nietes, Oeganda


Op basis van interne stukken van de Immigratie - en Naturalisatiedienst concludeert NRC dat tussen 2014 en 2017 honderden Oegandese asielzoekers onterecht een verblijfsvergunning hebben gekregen na leugens over hun geaardheid.

NRC: ‘De IND vermoedt dat de fraude werd begeleid door een netwerk van mensensmokkelaars in Nederland en Oeganda, die voor een paar duizend euro per persoon de asielzoekers hielpen met hun reis naar Nederland en met de aanvraag. “Er is een beeld ontstaan van georganiseerde netwerken die fraude en misbruik van de visum en IND procedures faciliteren,” aldus de dienst.

Maar asieladvocaten hebben zo hun bedenkingen bij het IND-onderzoek.

NRC: ‘Het is logisch, zegt asieladvocaat Erik Hagenaars, die regelmatig lhbti-Oegandezen bijstaat, dat de vluchtverhalen gelijkenissen vertonen. Volgens hem zoekt de IND vooral naar tegenstrijdigheden en vage verklaringen om zo een verzoek af te kunnen wijzen. Dit botst met Europese regelgeving, zegt Hagenaars, waarin staat dat bij de beoordeling van vluchtverhalen asielzoekers het voordeel van de twijfel moet worden gegund.’

Nu zal eenieder die de geschiedenis van Oeganda een klein beetje kent, niet heel verbaasd zijn dat heel veel Oegandezen proberen hun land te verlaten.

LHBT+ of niet.

Oeganda staat symbool voor het gehele continent, en de voormalig Oegandese leider Idi Amin staat symbool voor alle wreedheden die na de grootschalige, ontwrichtende verschrikkingen van de kolonisatie op het continent plaatsgevonden hebben.

En niet alleen de verschrikkingen van de kolonisatie. Ook de neo-koloniale politiek van het westen en de nieuwe - economische - koloniale politiek van China blinken nog steeds uit in onverschilligheid, desinteresse, eigenbelang, uitbuiting en, zoals de Ghanese schrijfster Ama Ata Aidoo het ooit in een interview zei, in het onvermogen van de wereld om na vijfhonderd jaar uitbuiting iets belangeloos voor het continent terug te doen.

Of het nu om bloeddiamanten of bloedgoud gaat, of over het feit dat Mozambique de laatste jaren zijn eigen rijst van China terug moet kopen. Of het nu om het bestrijden van mensenrechtenschendingen, dictatuur en minderhedenvervolging gaat, of om het eenvoudiger verstrekken van hiv-medicatie.

Geen mens kan alle leed van de wereld op zijn schouders torsen, en Nederland kan moeilijk alle Afrikanen die hun continent willen verlaten opnemen. Binnen allerlei internationale verbanden en binnen de regels van onze eigen rechtsstaat proberen wij - of je dat nu (te) ruimhartig vindt of juist niet - een antwoord te formuleren op vluchtelingenproblematieken. Of dat nu Syrische vluchtelingen van kamp Moria op Lesbos betreft, of LHBT+vluchtelingen uit Oeganda.

Afhankelijk van de kleur van een regering in een land worden daar afspraken over gemaakt. Hongarije maakt daarin andere afwegingen dan Nederland, en een (toekomstig) kabinet met PVV en FvD erin zal andere keuzes maken dan een kabinet waarin GroenLinks en PvdA aanschuiven.

Met afspraken komen normen. Normen scheiden groepen. Jij wel, jij niet. Zij wel, zij niet. Levensbedreiging door politieke of religieuze keuze (politiek vluchteling) wel, levensbedreiging door honger of sociale uitzichtloosheid (economische vluchteling) niet. En met elke schifting komen pogingen tot fraude al snel om de hoek kijken. Eenieder wil bij ‘welles’ horen. Geen mens bij ‘nietes.’

Wie afspraken maakt om enkel bepaalde groepen te beschermen, zal eraan gehouden worden die afspraken ook te handhaven, juist om die bepaalde groep bescherming te kunnen blijven bieden.

Met heteroseksuele Oegandese vluchtelingen die in Nederland melden vervolgde homoseksuele vluchtelingen te zijn, wordt de kans dat homoseksuele Oegandese vluchtelingen (waarvan wij vinden dat zij recht op asiel moeten hebben) bij ‘nietes’ terechtkomen steeds groter.

Aan de andere kant is het gezien de algehele belabberde omstandigheden in Oeganda - en op het Afrikaanse continent - alleszins begrijpelijk dat werkloze, uitzichtloze, hongerige en wanhopige Oegandese heteroseksuelen alle middelen zullen aanwenden om hier te mogen blijven.

Hoe stringenter het vluchtelingen- en asielbeleid, hoe vaker vluchtelingen tot ‘nietes’ zullen gaan behoren, en hoe meer pogingen er ondernomen zullen worden om een ‘welles’ te verkrijgen.

Hoe meer frauduleuze netwerken en mensensmokkelaars er actief zullen zijn.

Er bestaat geen waterdichte ‘vluchtelingen-homo-check’, net zomin als dat er een waterdichte grens bestaat. Er bestaat sluiting van grenzen. Er bestaat ruimhartige openheid van grenzen. En er bestaat iets daartussenin.

In 1885 werd de Koloniale Conferentie van Berlijn gehouden. Vijftien Europese landen, de Verenigde Staten en het Ottomaanse Rijk verdeelden op de tekentafel het Afrikaanse continent. Grenzen werden met een lineaal getrokken.

Geen enkel Afrikaans staatshoofd was hiervoor uitgenodigd. Het verzoek tot uitnodiging van de Sultan van Zanzibar werd door de Britten weggelachen.

Ik wil er alles aan doen om fraude en mensensmokkel tegen te gaan. Maar als ik zoveel mogelijk homoseksuele Oegandezen een veilige haven in dit land kan bieden, wie ben ik dan om bij de Oegandese heteroseksueel met een homoseksueel verhaal nu een grens te trekken?

Grenzen trekken we niet op de tekentafel of in beleid.

Grenzen trekken we enkel in onze hoofden.

Maar ach...

Het is Afrika maar.


 

Pagina 7 van 7