Afgelopen zaterdag 25 september heeft Astrid Oosenbrug, voorzitter COC Nederland, vooraf aan de Pride March in Rotterdam deze prachtige en sterke speech uitgesproken. Er was na afloop veel lof over dit krachtige statement. Op GayRotterdam.nl kunnen jullie deze speech nu rustig nalezen. 

Hallo lieve mensen,
Of liever:
HALLO ROTTERDAMMERRRRRRS!!! [ja toch?!]

Want ik kan je vertellen: als geboren en getogen Rotterdamse en lid van COC Rotterdam ben ik best trots dat ik hier vandaag mag staan, tijdens onze eigen Rotterdam Pride! Ik ben ook trots op GayRotterdam, Ketelbinkie, Mankracht, Erasmus Pride en op ons eigen COC Rotterdam die dit allemaal georganiseerd hebben. Dank jullie wel Bjorn, Arjan en al die anderen! 

Maar lieve mensen, de reden dat we hier staan is minder vrolijk. Het is nódig dat we hier staan. Het is nodig dat we van ons laten horen. Want het gaat niet goed!

Bijna elke week is het raak. Bijna elke week worden mensen uit onze gemeenschap het slachtoffer van discriminatie, pesten en geweld. En het lijkt wel of het steeds heftiger wordt.

Het speelt hier in Rotterdam en omgeving:
- De brandstichting bij één van de de oprichters van Roze Kameraden.
- De regenboogvlag die tijdens een demonstratie van UNmuteUs werd afgepakt en in brand gestoken.
- De bekladding van het kantoor van COC Rotterdam.
- De transvrouw die werd aangevallen in de metro.
- De scholieren die in Gorinchem uit de kast werden geduwd.
- En de dominee uit Krimpen die oproept om ons te verbannen.

Het speelt in Nederland:
- Met Fabio en Daniël die tot zeven keer toe werden aangevallen omdat ze hand-in-hand liepen.
- Met Frédérique die klappen kreeg omdat ze niet wil zeggen of ze een jongen of een meisje is.
- Met politici in de Kamer die transpersonen belachelijk maken en homo’s uitschelden.
- Met de brandstichting in een studentenflat om een regenboogvlag.
- Met conducteur Patrick die in de trein werd uitgescholden en bespuugd door een passagier. 

En het speelt in de wereld:
- Met Polen, dat LHBTI-vrije zones instelt.
- En Hongarije, dat de éne na de andere anti-LHBTI-wet aanneemt.

Soms wordt je er moedeloos van. Soms denk je: we gaan toch niet terug in de tijd?!

Maar misschien omdat ik Rotterdamse ben: persoonlijk ben ik niet zo van het bij de pakken neer zitten. Want als de geschiedenis van onze mooie beweging één ding aantoont, is het: wat ons niet breekt, dat maakt ons sterker! Toen de politie van New York 50 jaar terug voor de zoveelste keer de Stonewallbar binnenviel, kwamen transvrouwen van kleur in opstand. Een nieuwe regenboogbeweging was geboren. Toen ons eigen COC 75 jaar geleden werd opgericht, was LHBTI zijn nog totaal taboe. Vandaag is voorlichting verplicht op elke school en mogen vrouwen met vrouwen trouwen en mannen met mannen. Toen de Krimpense dominee zijn rabiate uitspraken deed, stroomde het stadsplein vol met demonstranten. Toen er brand werd gesticht in 020, hingen de straten vol met regenboogvlaggen. En nu het niet goed gaat in Rotterdam, staan jullie hier. Staan WIJ hier, als krachtige beweging. Als veelkleurige beweging die zich niet uit elkaar laat spelen. Een beweging die al onze kleuren omarmt en niemand laat vallen. Een beweging die weet dat we pas ECHT vrij zijn als we allemaal vrij zijn. En een beweging ook, met een EIS.

De EIS dat de gemeente alles uit de kast haalt om het geweld aan te pakken, met een echt actieplan.
De EIS dat Feyenoord, mijn eigen cluppie, zorgt dat het voor iedereen veilig is in het voetbal.
De EIS dat Mark Rutte, Sigrid Kaag en Wopke Hoekstra zorgen dat er een einde komt aan het geweld. Met discriminatierechercheurs, hogere straffen en meer en betere aandacht op school.  

En het gaat ons lukken mensen. Het gaat ons lukken, Rotterdammers. Want hier geldt: niet lullen maar poetsen, geen woorden maar daden! Toch?!

Behalve een eis, hebben we ook nog een vraag. Een vraag aan onze mede-Rotterdammers. Hang die regenboogvlag uit, lieve mensen. Of je nou hetero bent of homo, lesbisch, bi, trans of intersekse: hang die vlag uit! Laat zien dat we een stad zijn waar IEDEREEN zichzelf mag zijn, wat ook je seksuele oriëntatie, genderidentiteit, genderexpressie, geslachtskenmerken, huidskleur, geloof, of wat dan ook is. Laat die prachtige kleuren hier op het plein uitwaaieren over de hele stad. Tot die hele stad in regenboogkleuren gehuld is.

Dan staan we samen sterk.
Dan staan we Proud Together. 
Dan wint de liefde.

Dank jullie wel!