"The birth of a blank page" stond er halverwege de voorstelling op de boventiteling. Ik liet me erdoor afleiden en het was alsof de voorstelling voor een tijdje op pauze ging - terwijl het koor en de solisten gewoon verder zongen. Een nieuw begin, een schone lei, een verse start, van oud naar nieuw, van bekend naar onbekend. Ik kende het Nederlands Kamerkoor niet goed genoeg om me er een beeld van te vormen van tevoren. Maar ook de band Bear Valour kende ik niet, helemaal niet moet ik eerlijk bekennen. Maar beide groepen na elkaar te hebben gehoord en gezien kan ik het niet anders dan als volgt beschrijven : groots intiem vs. kleinschalig intiem.
Ik heb denk ik net zoveel verschillen als overeenkomsten gevonden : een groep mensen waarbij een persoon soleert, een jongen wordt een man en vervolgens een vrouw vs. een man die wil groeien met een band, wordt gestopt door een pandemie en komt vervolgens met andere muziekstijl terug, een singer songwriter style. "Lekker kumbaja" voorwoordt hij het zelf. Mijn vergelijking met het Nederlands Kamerkoor gaat maar door... daar : 8 vrouwen links, 8 mannen rechts... hier : 3 vrouwen links, 3 mannen rechts. Een mooie balans en als zodanig bij elkaar gehouden door de dirigent of door de leadzanger. De leadzanger kan ook mooi alleen performen, al moest hij wel steeds z'n gitaar stemmen. Steeds weer even terug naar een vertrouwde situatie om van daaruit weer te gaan stralen. Net zoals de persoon in transitie, bezongen door het Nederlands Kamerkoor : steeds weer terug naar de eigen ik en de (voor)oordelen van de buitenwereld overwegende achter zich latend... om zodoende werkelijk overnieuw te beginnen, a true birth of a blank page.

#uncut - O. Festival for Opera. Music. Theatre. (o-festival.nl)

#ofestival #rotterdam #uncut #renskevrolijk #nederlandskamerkoor #dedoelen