Bij de Roze Viering van 17 mei 2022 in de Hoflaankerk in Rotterdam mocht ik de 'overdenking' voor mijn rekening nemen. Dat vond ik een hele eer. Graag deel ik met jullie het verhaal dat ik tijdens deze dienst heb voorgedragen. 

In Nederland kun je zijn wie je bent. Althans, zo lijkt het op het eerste gezicht. Je mag wel homo zijn, als je maar normaal doet. Hier werd ik mij extra bewust van toen ik mij aansloot bij de Roze Kameraden. De roze supportersvereniging van voetbalclub Feyenoord. Deze supportersvereniging is opgericht om homofobie, bifobie en transfobie in het voetbalstadion tegen te gaan. Feyenoord is voor iedereen, maar je moet dan in het stadion geen aanstoot nemen aan liedjes en scheldpartijen over joden en homo’s. Veel gehoord is namelijk: “We bedoelen geen echte joden, we bedoelen geen echte homo’s, zo noemen we nu eenmaal de supporters uit 020 of de tegenpartij.”

De weinig smaakvolle liederen in het stadion lijken er nu eenmaal bij te horen. Als Roze Kameraden hoopten we te zorgen voor bewustwording. Het maakt niet uit of je een ‘echte’ homo bedoelt of niet, het is toch niet fijn om liederen en scheldwoorden te horen waarin het woord ‘homo’ staat voor ‘de tegenstander’ of de scheidsrechter die een verkeerde beslissing neemt of überhaupt zijn werk doet. Er wordt hoe dan ook niet iets positiefs mee bedoeld. Zeker voor jonge mensen wordt het niet gemakkelijker om uit de kast te komen als er op zondag door familieleden, vrienden en medesupporters veelvuldig gescholden wordt met het meest gebruikte scheldwoord in het stadion: homo.

Het stukje bewustwording leek te werken als een rode, of roze, lap op een stier. Hier moet ik bij zeggen dat dit om een relatief kleine groep supporters ging. Deze kleine groep zorgde echter voor veel narigheid: doodsbedreigingen, vandalisme en bijpassende liederen in het stadion. Tot op de dag van vandaag is de boodschap: Feyenoord is voor iedereen, als je maar normaal doet. En: er was niets aan de hand, totdat jullie die roze vereniging oprichtten. Tja, er was hiervoor van alles aan de hand, alleen was het niet zo zichtbaar. Alleen supporters met een lhbti+-achtergrond en supporters met familieleden of vrienden die tot deze doelgroep behoren, hadden er last van.

Het thema van vandaag is Our bodies, our lives, our rights. Onze lichamen, onze levens, onze rechten. Mijn verhaal over de roze supportersvereniging is natuurlijk enkel een voorbeeld en staat voor heel veel situaties waarin je pas merkt dat je niet wordt geaccepteerd als je zelf de persoon in kwestie bent. Hoe vaak wordt er niet gezegd: “Ik merk niets van rascisme.“ Door een persoon die wit is. Of: “Je mag in Nederland aantrekken wat je wilt.” Terwijl dit stiekem enkel geldt voor personen met een lichaam volgens het plaatselijke schoonheidsideaal. Of: “In Nederland ben je welkom in iedere openbare ruimte.” Terwijl iemand die minder goed ter been is dit heel anders ervaart.

Het thema van vandaag gaat over onze lichamen, levens en rechten. Een ieder mag zijn wie die is zolang het de ander niet schaadt. Het recht van het individu houdt op waar het recht van de ander wordt ingeperkt. Op dit moment is er bijvoorbeeld veel discussie over de abortuswetgeving. Hier mag je iets van vinden. Bedenk wel dat je enkel weet wat het voor een vrouw betekent om wel of geen abortus te ondergaan als je zelf als vrouw in deze situatie zit die zorgt voor paniek en verdriet. Laten we mild zijn voor elkaar. Daar zou ik vandaag toe willen oproepen. Misschien vind je het lastig hoe een andere persoon diens leven inricht. Echter, het is het leven van de ander. Kijk daar met mildheid naar. Het veroordelen van elkaar heeft in de geschiedenis niet veel goeds opgeleverd.

Terug naar de Roze Kameraden. Als ik als kind in de kerk had geleerd dat het niet erg is om van vrouwen te houden, dan had ik er niet zo lang over gedaan om dit van mezelf te accepteren. Als in het stadion het woord ‘homo’ niet als scheldwoord wordt gebruikt, dan zal de toekomstige generatie lhbti+-jongeren zich niet meer ongemakkelijk hoeven te voelen tijdens een voetbalwedstrijd. Vrijheid van meninguiting is een groot goed. Mensen mogen beslissen om niets met hun gevoelens te doen. Laat het alleen wel de keuze van een persoon zelf zijn. Leg dit ander niet op. Veroordeel niet en u zult niet veroordeeld worden, Lukas 6:37. Als we het dus hebben over onze lichamen, levens en rechten, dan hebben we het direct over de lichamen en levens van de ander. Een mens heeft vrijheid, totdat de vrijheid van een ander individu wordt ingeperkt. Laten we tot die tijd met mildheid naar de ander kijken. Dankuwel.