Login to your account

Username *
Password *
Remember Me

 

‘I love the Night Life’

Tegenwoordig wordt het tijdstip waarop ik vroeger ging stappen opgeluisterd door ‘Gute Nacht, Freunde’ vanuit de wekkerradio. Voor mij is het nu dus meer “I loved the Night Life”.

Uit een recente brandbrief van drie wethouders Cultuur: “de nacht is van groot belang voor de aantrekkelijkheid van onze binnensteden en voor velen een belangrijk onderdeel van hun leven”. Dat laatste kan ik alleen maar beamen: heel veel plezier gehad en ’s ochtends met fluitende vogeltjes weer dwars door de stad, lopend naar huis. Want geld voor een taxi, toen…alles ging op in de kroeg of club.

Kruisbestuiving.

Vrijdag de 13de: altijd een bijzondere dag in mijn bestaan. Zo lang als ik me bewust ben van mijn achternaam doe ik extra voorzichtig. Daar kan ik columns over vol schrijven. Maar dit keer wil ik terug naar vrijdag de 13de maart.

Livestream

Voor sommige dingen moet je de stad uit. Soms moet je daarvoor naar Amsterdam. Niet te vaak natuurlijk, maar af en toe. Zo ga ik naar de Stopera. Is het niet voor het zalmroze tapijt in de foyer dan wel voor de opera. Sinds het Onafhankelijk Toneel van het toneel is verdwenen, hebben we dat niet meer in onze stad. Zo zou ik naar Amsterdam zijn gegaan voor het theaterstuk ‘Weg met Eddy Bellegueule’, als het daar nog zou worden opgevoerd. Maar dat zit er nu even niet in.

Mateloos
Ik zou mezelf niet direct als een poëtisch type willen betitelen. Het enige gedicht dat ik uit mijn hoofd ken is ‘Stadsgezicht’ van Jules Deelder. Ik ben misschien te Rotterdams, nuchter en prozaïsch voor ‘Poëzie’. Maar in mijn boekenkast bleek ik, bij de grote coronaopruiming, toch over een volle plank met poëzie te beschikken. Dat begint met de bundel ‘Naar vriendschap zulk een mateloos verlangen’.

'Rainbow-vote': beken kleur

Hoera: ik mag weer stemmen! Eén keer in de vier jaar is het democratische feest. En het electorale spektakel is nu nog groter dan ooit. In voorbije jaren was het voor mij op afstand al duidelijk wat ik ging stemmen. Man Dennis zat in Brussel in de politiek en dan zie je van dichtbij waar iemand voor staat: 100% bevlogenheid, inzet en sociaal.
Maar dat is verleden tijd en nu ligt het politieke speelveld weer open. Dat maakt het ineens minder voor de hand liggend. Er is zoveel gebeurd in die afgelopen jaren. Het hele parlementaire bouwwerk heeft een deuk opgelopen. Bij de toeslagenaffaire bleek iedereen pakken boter op z’n hoofd te hebben. Dit keer beperk ik mijn keuze tot een homo-vriendelijk persoon.

Wishful Drinking

Deze avond voel ik het aan komen: ik ga uit en er is geen weg terug. Het knispert in de lucht en in de maagstreek is er sprake van prettige opgewondenheid. Als dat gevoel bezit van je heeft genomen, weet je hoe laat het is. Het aantrekken van de juiste strakke leren broek met blauwe bies is een goed begin. Verder moet de outfit niet te ingewikkeld zijn: een spijkerjack waar je wat in kwijt kunt. Het moet niet in de weg zitten. En mocht ik het in de loop van de nacht kwijtraken….

“Wie dit voor elkaar heeft gekregen verdient een medalje!”, riep ik populair naar (inmiddels voormalig) locoburgemeester Bert Wijbenga. We zijn in café Boudewijn en het is donderdag 19 augustus. Een wat nerveuze ceremoniemeester prest ons om te gaan zitten. Want staan in de kroeg: dat mag niet. En met een locoburgemeester ‘in da house’ wil je geen gedonder. Het gaat om de kick-off van de nieuwe supportersvereniging van Feyenoord, de ‘Roze Kameraden’.

Bert spitst zijn speech bijna helemaal toe op voetbal. Hij heeft daar ook verstand van. In ieder geval veel meer dan ik. Hij heeft het moeiteloos over de tegenstander van die avond, de Zweedse Elfjes en dat ze helemaal ‘van Slot gaan’. Hij brengt het met verve voor het voetlicht. Hij vertelt natuurlijk ook dat het zo goed is dat de LHBTI+-gemeenschap zich laat zien in De Kuip. Dat wordt nog wat in Vlaardingen.

Maar de meest spectaculaire spreker van de avond is de grondlegger van de nieuwe vereniging: Paul van Dorst, sportschoolhouder op Zuid. Hij heeft het initiatief genomen tot de oprichting van de LHBTI+-supportersvereniging. Ik heb geleerd mannen die hun speech beginnen met ‘ik ben niet zo’n groot spreker in het openbaar’ te wantrouwen. En ja hoor: de sterren van de hemel, zeer to the point en voor de volle 100% bevlogen. Dat moest ook wel, want de Roze Règâhs uit Den Haag waren ook aanwezig. Ze kwamen na hem om als eerste ‘zusterclub’ een Regenboogvlag aan te bieden. Het feest werd, na het tekenen van de oprichtingsakte door Paul en de andere twee bestuursleden ten overstaan van mevrouw de notaris, compleet. Alle aanwezigen zongen luidkeels ‘het lied van Feyenoord’: Hand in Hand, kameraden. Daarin zitten de woorden: "Je zoekt een plaatsje in de zon waar je zo gezellig zit."

Hoe anders was de reactie van een ander deel van het legioen: absoluut niet zonnig, het tegenovergestelde van ‘gezellig’ en er was 'geen plaats voor homo’s'. Feyenoordfans met te veel rood-wit bloed in de aderen en een zwarte plaat voor hun kop bekladden de sportschool op Zuid met leuzen die pijn doen. Op een andere tribune ben ik ook wel eens uitgescholden voor ‘homo’, maar dan niet met dat vreselijke voorvoegsel erbij. Tegenwoordig schijnt dat schering en inslag te zijn. Ik hoorde laatst dat iets ‘k..k.r-gezellig’ was geweest. Ik zet maar puntjes voor wie het niet vat. Ik kan het niet vatten.

De bestuurlijke leiding van Feyenoord deed er ook wat lang over om afstand te nemen van de vuilspuiterij. Maar dat verbaast mij niets (zie mijn column van een paar weken terug ‘Alleen maar winnaars).

Blijft staan het fantastische initiatief van Paul en zijn lef om naast de Feyenoordvlag de Regenboogvlag te laten stralen, net als op de boot in de Scheepmakershaven, met de naam ‘Harmonie’. Misschien kan een ‘vetleren medalje voor Paul’ Vincent zijn eerste goede daad zijn?

‘Ons’ Wereldmuseum is bijna weer terug en open. Als onderdeel van een ‘vierschap’ aan instellingen gewijd aan Wereldculturen. Na een periode van reorganisatie en verbouwing staat het weer als een huis. Een van de nieuwe onderdelen is ‘de Superstraat’: op zich al een reden om een keer te gaan kijken. Ok, speciaal voor de ‘kids’ maar ook voor volwassenen een eyeopener.

Pagina 1 van 8